Onze repetities hervatten op 7 september en we verwelkomen een tiental nieuwe leden, die met succes de mijlpaal van onze audities hebben gehaald. Een cruciaal proces. Onze voorzitter Christophe vertelt ons hoe intens en emotioneel hij het heeft ervaren.
Deze week waren de audities bij Sing Out Brussels! Altijd een speciaal moment.
Dit jaar hadden we een wachtlijst van 140 mensen. Natuurlijk was het onmogelijk om ze allemaal afzonderlijk te zien en te horen.. Elke kandidaat moest thuis twee liedjes voorbereiden en ons een opname van deze liedjes doorsturen. Een oefening die velen al afschrikt. Daarna maken wij een eerste selectie op basis van de kwaliteit van de ontvangen opnamen (zo’n 40 deze zomer). Er werden 25 mensen uitgenodigd om auditie te doen.
Op de dag van de auditie heerst er een back-to-school sfeer: al die nieuwe gezichten, getekend door stress, opwinding, ongeduld en nieuwsgierigheid. Het is altijd ontroerend om naar ze te kijken en ze te ontmoeten. Ik weet dat, helaas, niet iedereen zal worden opgenomen. Iedereen komt aan met zijn eigen verhaal: die persoon wiens leven van kinds af aan getekend is door muziek en zang, die persoon die een onbedwingbare behoefte heeft om vrienden te maken in de LGBTQI+-gemeenschap, diegene die net naar Brussel is verhuisd om in de Europese bubbel te gaan werken, deze andere persoon in transitie die een maand geleden alti-opnames instuurde maar nu tenor zingt. Deze talen die zich vermengen: ze spreken Engels, Frans, Nederlands, met Indische, Slowaakse, Filippijnse, Maltese, Oostenrijkse accenten… Die eerste links die gelegd worden. Onder deze mensen zullen sommigen misschien goede vrienden worden, mensen met wie ik op hetzelfde ritme op het podium zal vibreren.
En dan is er de collectieve intelligentie van het koor als groep: deze zangers die aanwezig zijn om met de kandidaten te zingen, hen te verwelkomen en hen te vragen naar hun achtergrond, hun motivatie om zich bij ons aan te sluiten, en tenslotte, deze uitwisselingen dan, tussen mensen die op een dag allemaal deze test hebben doorstaan, om de koorleden te kiezen die ons dit seizoen zullen vergezellen.
Dit jaar was de keuze moeilijk: te veel mensen voor zo weinig ruimte. Dit leverde me twee slapeloze nachten op, keer op keer alle mogelijkheden te overlopen om zo min mogelijk mensen teleur te stellen. Maar wat ben ik trots om te zien dat zulke mooie mensen ons koor willen komen versterken. Wat een genoegen om hen te horen praten over de video’s die zij online hebben gezien, de concerten die ze hebben bijgewoond, onze zeer complete en goed gerefereerde website. Wat een plezier om hen onze projecten, onze geschiedenis, onze missie en onze waarden uit te leggen.
Vanavond, na lang overleg, is de keuze gemaakt. In de komende uren zal iedereen weten of ze geselecteerd zijn of niet. Vanaf woensdag zullen al deze stemmen en gezichten zich vermengen en samen gaan zingen. We zullen elkaar moeten leren kennen, leren onze eigenheid te respecteren terwijl we één groep vormen. Dit zal tijd kosten, het zal aanpassingen vereisen. Er zullen banden ontstaan, verhalen worden geboren, herinneringen blijven.
Velen hebben de indruk dat een koor zo zinloos is. Maar vandaag weet ik dat ik iets nuttigs doe.