Sing Out Brussels! keerde terug naar de gîte van Kaleo d’Hastière voor een nieuw werkweekend. Op het menu: nieuwe liedjes leren, heerlijke maaltijden, een boswandeling, tijd om onze projecten te bespreken en een les lijndansen!
Ons residentiële werkweekend is een fantastische gelegenheid voor onze groep om een band op te bouwen. Ongeveer 60 koorleden namen deel aan het eerste weekend in februari, waaronder de meeste leden die zich afgelopen november bij ons hebben aangesloten.
Het weekend stond vooral in het teken van het leren van nieuwe nummers met onze koordirigent Emily Allison ter voorbereiding op de “Queeroes” show (maart 2025) en de “Various Voices Rising” show (juni 2024).
We zijn ook begonnen met het leren van liedjes voor het “Let’s zing ensemble” project, georganiseerd door Bozar, waar we in juni aan mee zullen doen.
Maar we namen ook de tijd om over onze projecten te praten. Ons Creative Joy Team presenteerde het concept van de show “Various Voices Rising”, die de Europese solidariteit zal benadrukken door de deelname van twee gastkoren uit Nederland en Polen.
Met de leden van het Strategy Joy Team bespraken we de uitnodigingen die we ontvangen: welke uitnodigingen accepteren we, op basis van welke criteria, met welk doel, enzovoort. Het Joy Team Community Building organiseerde karaoke op de vrijdagavond, een speed-dating-activiteit op de zaterdagochtend, een boswandeling in de middag en een “cow-people”-avond met een stoelendansspel en een introductie tot line-dancing door twee van onze Noord-Amerikaanse koorleden!
En niet te vergeten de installatie van onze ondergrondse nagelsalon 😉
Deze context, die bevorderlijk is voor uitwisseling en goodwill, inspireerde Antoine, sinds 3 jaar lid van Sing Out Brussels! en sinds enkele maanden lid van onze Raad van Bestuur, tot het schrijven van deze prachtige tekst. Hier is een uittreksel:
“Ik voel me gelukkig en bevoorrecht om deel uit te maken van dit spannende avontuur, omdat ik weet hoe kwetsbaar en zeldzaam een project als dit kan zijn – voortdurend overspoeld door de verschrikkingen van deze wereld. Het is niet alleen het zingen dat me blij maakt, het is de ongelooflijke muzikale kwaliteit van dit project, de getalenteerde mensen die erbij betrokken zijn en het delen van sterke waarden zoals acceptatie en inclusiviteit. Het is niet alleen de bijna vlekkeloze organisatie, die altijd enorme inspanningen levert om een veiligere ruimte te bieden voor meer dan 75 mensen met verschillende behoeften en vaardigheden. Het zijn niet alleen de activiteiten buiten de repetities die ons helpen om een band op te bouwen, te delen, onze toekomst te verbeelden, onze horizon te verbreden of kritiek te accepteren. Nee, wat me echt gelukkig maakt, is dat ik het gevoel heb dat ik de keuze heb gemaakt om mezelf aan dit project toe te wijden zoals ik dat aan een relatie zou doen. Mezelf toewijden aan dit project is een vorm van liefde. Een liefde die inspanning vereist, vragen, twijfels, moeilijke gesprekken en excuses als er fouten worden gemaakt. Een liefde die steunt op ongegeneerde communicatie, het eerlijk delen van verwachtingen en een authentieke verbinding (…) Ik voel me gelukkig omdat dit voor mij een kans is om te geven. Tijd en aanwezigheid. En hoe meer ik doe, hoe meer ik ontvang. Glimlachen, knuffels, complimenten en oprechte acceptatie. Liefde is echt iets anders dan een nulsomspel”.