Op 26 april gingen we met onze voorstelling Queeroes op zoek naar de helden van onze gemeenschap… om ons beter te realiseren dat ieder van ons de held van zijn eigen verhaal kan zijn.
In het overvolle Cultureel Centrum van Ukkel stijgt de spanning enkele minuten voor aanvang van de show. Achter de schermen concentreren de leden van Sing Out Brussels zich. Het is tijd voor de laatste make-up en kostuumaanpassingen, momenten van verbondenheid en wederzijdse steun. Voordat we het podium opgaan, verzamelt onze koorleidster Emily Allison ons in deze krappe ruimte om Chaleur Humaine van Christine & The Queens te zingen. Het is een moment van herverbinding. En ook van emotie. Een laatste bemoedigend woord en de zestig koorleden gaan het podium op. Het doek gaat open.
De sfeer is somber. Alle koorleden zijn in het zwart gekleed en dragen zware, dikke jassen en accessoires die hun lichaam en soms zelfs hun gezicht verbergen. Ze gaan op zoek naar helden (Holding Out For a Hero). Enkelen van hen nemen het woord om te vertellen over de queer helden die ze in boeken, op televisie of in de bioscoop zagen, en soms gewoon op straat (Troisième Sexe).
De sfeer wordt levendiger met Pink Pony Club. Het is tijd om te feesten en te dansen in deze ruimte waar we echt onszelf kunnen zijn. De sfeer is lichter, de kleren vallen en de lichamen worden onthuld. Het publiek vraagt om meer! Toch is dit evenwicht fragiel en weten we dat het elk moment kan breken (Porselein). We vinden echter de kracht om op te staan en trots onze rechten op te eisen (Amour Censure).
Uiteindelijk beseffen we dat we lang naar helden hebben gezocht, terwijl ze hier zijn, dicht bij ons. Het zijn al die mensen overal ter wereld die op een dag zijn opgestaan om de straat op te gaan en rechten op te eisen voor onze LGBTQI+-gemeenschap (Nina Cried Power, een van de hoogtepunten van de voorstelling, geïllustreerd met archiefbeelden van Pride-optochten over de hele wereld). Dit eerste deel eindigde met Found/Tonight, om de weg die we hebben afgelegd en de solidariteit die nodig is om onze overwinningen te behalen, te illustreren.
Tijdens de pauze is het een drukte van jewelste achter de schermen. We hebben niet echt tijd om van onze prestatie te genieten, want we moeten ons voorbereiden op het tweede deel en onze kleurrijke, lichtgevende kostuums aantrekken. En daar staan we weer op het podium.
We laten onze twijfels achter ons om trots te zijn op wie we zijn (Sans contrefaçon) en ons af te vragen wat onze identiteit is: wat is een meisje, wat is een jongen? En aangezien we zelf kunnen beslissen wat we zijn en wie we zijn, kunnen we dan niet ook queeroes zijn die we op elk moment om hulp kunnen roepen (Call me)? En omdat ons leven en de wereld niet altijd rooskleurig zijn, weten we dat we moeten vechten. Dus vechten we (Fighter). We wisten dat dit nummer het publiek kon meeslepen, en het publiek stelt ons niet teleur! Dan is het tijd voor een emotioneel moment: we brengen een eerbetoon aan alle Queeroes die door de tijd en ruimte heen de leden van ons koor hebben geïnspireerd (Chaleur Humaine, opnieuw geïllustreerd met video’s waarin elk van deze belangrijke personen wordt voorgesteld).
Terwijl de show ten einde loopt, roepen we alle Queeroes die ons zullen volgen op: niets kan ons stoppen. Het is het hoogtepunt van het concert: een mashup van zeven iconische nummers die heldendom vieren.
Als toegift zingen we “You can’t stop the beat”, met een wilde choreografie en een finale dicht bij ons geliefde publiek. Queeroes is alweer voorbij! Deze voorstelling heeft ons anderhalf jaar werk gekost: het kiezen van het repertoire, het instuderen van de liedjes en de choreografieën, het schrijven van het script, de regie. Tientallen vrijwilligers, zowel binnen als buiten ons koor, hebben zich ingezet om dit project te realiseren. We kijken nu al uit naar de toekomst: het Europese LGBTQI+-koorfestival Various Voices dat we volgend jaar organiseren en onze volgende grote show in 2027, met als thema liefde!
